Op 14 april hebben we een verwendag voor jonge vrouwen die ziek zijn of zijn geweest vanuit Stichting Nu Jij! 2.0. Op 14 maart mochten we naar een kledingwinkel voor een verrassing. Mijn zus gaat mee. We zijn erg benieuwd. We komen binnen en er zijn veel jonge meiden. Jeetje, soms denk ik dat ik de enige ben die zo jong is, maar dat is niet zo. Hopelijk zijn deze meiden nog wel allemaal te genezen. We mogen kleren uitzoeken voor de verwendag van 14 april. Ik vind het erg fijn dat m’n zus erbij is. Als is ergens niet alleen heen durf dan gaat zij meestal mee, zo lief en gezellig! We maken met sommige meiden een praatje. Veel herkenbare onderwerpen wat ik allemaal al heb ondergaan. Ook zit er een meisje in een rolstoel. Misschien moet ik dat over een tijd ook wel? Na een tijdje is iedereen geslaagd met mooie kleding.

Op de verwendag mogen we iemand meenemen. Stefan gaat mee. Voor hem hoeft het niet perse, maar ik ben blij dat hij het toch doet. Er is nog een stel uit Rijsbergen dat uitgenodigd is, we kennen hen en rijden samen. Dit vinden we beiden erg fijn. We worden om twaalf uur in Breda verwacht. De mannen zetten ons af en rijden door naar Prinsenbeek. Wij worden heerlijk verwend. We worden mooi opgemaakt, onze haren worden gedaan en we krijgen onze nieuwe kleding aan. Er zit ook nog een cadeautje bij. Iedereen krijgt sieraden. Wauw, supermooi! We krijgen te horen dat we alles mogen houden, zowel de kleding als de sieraden. Ahhh, niet normaal.
Daarna worden we opgehaald met super dure, snelle, mooie auto’s. De rode spreekt me erg aan en stap er in. De deur gaat omhoog open. Het is een raceauto. Wow, wat een bak. De bestuurder is een jonge, aardige gast, waarmee ik gezellig klets. En ik wil natuurlijk wel voelen hoe hard deze kan, dus hij geeft gas. Wow, ik vlieg helemaal naar achteren in m’n stoel en voel heel m’n buik kriebelen. Best een beetje eng, maar zo gaaf om dit een keertje mee te mogen maken. De rit duurt ongeveer drie kwartier waarbij hij regelmatig het gas goed intrapt. We worden veel aangekeken door mensen op straat.
Na de rit komen we aan in Prinsenbeek waar de partners ons opwachten. We krijgen een lekkere cocktail en ontmoeten vijf olympische en paralympische kampioenen. Wat een bijzondere verhalen vertellen ze. We schuiven aan tafel en mogen genieten van een heerlijk vijfgangendiner. Rond half negen is het gedaan, ik ben erg moe en heb veel pijn. Maar wauw wat een dag, we zijn zo verwend en hebben enorm genoten (Stefan gelukkig ook). Iedereen super bedankt die hier aan meegeholpen heeft. Een mooie herinnering die ik niet zal vergeten.

Liefs,
Nikita

Bron foto: privécollectie Nikita

< Vorige column Nikita Volgende column Nikita >