24 april 2020, vandaag ben ik jarig! Een hele bijzondere dubbele emotionele dag. ‘s Ochtends krijgen wij al een videoboodschap doorgestuurd waarbij onze gezinnen en vrienden allemaal een lieve, gekke, serieuze, spontane verjaardagsboodschappen brengen. Ik heb heel het filmpje moeten huilen, zooo enorm bijzonder!
Vanaf begin middag krijg ik wat visite en wat word ik verwend, wauw! Een mooi fotoboekje met foto’s van nu en vroeger met mijn zus, echt leuk! En allemaal nog veel meer cadeaus.
Sandy legt cadeautjes voor de deur en wil weer weggaan. Maar Stefan ziet haar, dus vraagt haar toch nog even binnen. Ik ben blij dat ze er is en moet ook weer huilen van de mooie cadeaus, onder andere een heel mooi dekentje met foto’s van onze vriendinnen erop. Superlief!
Begin van de avond komt Manon nog even langs en heeft ook nog iets bij haar. Het is een glasplaat met een foto van ons samen erin gedrukt en het heeft led-verlichting, echt heel speciaal! Ook krijgen we veel bloemen thuisgestuurd en megaveel berichtjes. Wat zijn jullie allemaal lief!
Ik voelde me heel de dag al niet helemaal fit, maar vond het zo fijn met iedereen dat ik echt aan het genieten was. Maar rond half negen ‘s avonds kwam m’n zus er al aan omdat zij het ook niet vertrouwde. Ik kreeg weer koorts en werd benauwd. Naar het ziekenhuis gebeld, en ja we moeten die kant op komen. Neeee, niet op mijn verjaardag! En morgen is Stefan ook nog jarig!
Ik ben tien dagen opgenomen geweest. Ik heb twee zakken bloed gehad, vocht, antibiotica en zuurstof. Ook heb ik heel veel vocht in mijn buik (kwaadaardig). M’n buik werd steeds dikker en dikker, maar ik werd ook steeds benauwder. Alles drukt natuurlijk tegen de longen waardoor ik zo benauwd werd. Ik werd zo ziek dat ik 40,5 graden koorts kreeg. Ik dacht echt dat ik dood zou gaan, dat ik dit niet zou overleven. Ik durfde niet meer te slapen, dus heeft Stefan de laatste dagen bij mij geslapen. Dit gaf mij wel wat rust. Na een aantal dagen knapte ik wel weer een beetje op. Ik heb toen in het ziekenhuis nog m’n tweede chemo gehad. Ik was wel erg bang om weer zo ziek te worden. Maar ik dacht we gaan ervoor! En na tien dagen mochten we naar huis.
Liefs,
Nikita
Bron foto: privécollectie Nikita
Lieve Nikita,
Ik volg je al een tijdje via Mijn Geheim.
Wat een vechter ben jij!!
Ik heb net, samen met mijn vriend, weer een traantje gelaten omdat wij na een zware icsi periode moeten accepteren dat er nooit een kindje van ons samen komt. We vinden dit zo oneerlijk…
Maar als ik dan jouw verhaal lees… dan veeg ik snel mijn tranen weg. JOUW verhaal is pas oneerlijk!! En jij bent zo sterk!
Ik heb heel veel bewondering voor je Nikita, en ik wens je alle sterkte en kracht toe.
Liefs, Brigitte