Zaterdag 18 januari 2020, vandaag is het zover.. Curaçao!! Om half acht zijn pa en ma al bij ons om ons weg te brengen naar Schiphol. Ik denk dat we al onze spullen bij ons hebben. Het belangrijkste zijn de paspoorten en mijn medicijnen, de rest kunnen we eventueel daar nog wel kopen. Ik zie wel wat op tegen het vliegen.. Dat vind ik het enige nadeel, dat je niet zomaar in een warm land bent. Het is fijn dat we gaan in januari, hier is het dan zo koud en dan ga je lekker naar de warmte. Alleen als we terugkomen, is het hier natuurlijk wel extreem koud omdat we dat niet gewend zijn. Maar daar denken we nu nog maar even niet aan. De koffers leveren we in en gaan nog even wat drinken met pa en ma. Dan is het tijd om te gaan. We gaan door de douane en daarna is het wachten. We horen dat ons vliegtuig problemen heeft, dus vliegen met een andere maatschappij. We hebben comfort stoelen gereserveerd, maar helaas kunnen we daar nu geen gebruik van maken. En de schermpjes voor ons zijn helaas niet in het Nederlands en er is geen ondertiteling, dus kunnen geen film kijken. We puzzelen, lezen eten en drinken wat. Ik probeer ook nog wat te slapen, maar dit lukt niet echt. De laatste uurtjes duren lang, ik krijg veel last van m’n rug en weet niet meer hoe ik moet gaan zitten. Ik ga even staan, lopen en naar de wc. Maar als ik eenmaal veel last heb, dan gaat het niet zomaar weg.
Als we er eindelijk zijn, voel je gelijk al de warmte, heerlijk. We wachten op onze bus en gaan dan richting ons hotel. We checken in en worden met een golfkarretje naar onze kamer gebracht, zo leuk! Ze zijn erg aardig en herkennen het nog van vorig jaar. We pakken onze koffers uit. Het is hier vijf uur eerder. Het is nog maar acht uur ‘s avonds, maar in Nederland is het eigenlijk al een uur ‘s nachts. Ik heb geen fut meer om wat te gaan drinken, dus kruip ik m’n bed al in. De reis was ook erg vermoeiend en we hebben nog veel daagjes. De eerste twee daagjes liggen we lekker bij ons resort aan de zee. We hebben full service geboekt, dus hebben we lekkere bedden aan het strand, een gevulde koelkast, een strandtas, een badjas en slippers. Het is rond de 30 graden en we moeten echt de zee in om wat af te koelen. We smeren ons goed in, want er staat best een windje. Vanaf dinsdag hebben we voor acht dagen een autootje gehuurd. We gaan iedere dag met de auto weg, steeds naar mooie strandjes. We gaan ook naar een strandje waar veel schildpadden zijn. We zien ze echt van heel dichtbij, je kan er ook mee gaan zwemmen, maar dat doen we niet. Wauw, mooie beesten! De strandjes hier zijn zo mooi; witte stranden en een helder blauwe zee. Een dag hebben we veel bewolking. We besluiten om naar Willemstad te gaan; winkelen, terrasje, lekker lunchen, het is allemaal zo fijn. Ook gaan we ‘s avonds nog een paar keer met de auto naar Willemstad, alles is dan mooi verlicht en er hangt een gezellige sfeer. We maken overal vele mooie foto’s van. Het is zo fijn samen. Iedere ochtend lekker ontbijten met heerlijke broodjes. ‘s Avonds lekker uit eten. Wel gaan we altijd eind van de middag terug naar onze kamer om te rusten, ik merk dat het veel energie kost en ben erg moe. Dus doe ik altijd even een tukkie tussendoor, zodat ik daarna weer even door kan. Ook hebben we nog serieuze gesprekken. Stefan vindt het lastig om het erover te hebben, maar ik vind dat juist wel fijn. Nu kan ik nog veel zelf regelen en vertellen wat ik wil. Misschien heb ik daar over een tijd geen energie voor of geen zin meer in. En ik wil graag dat ze weten hoe ik het straks wil, zodat ze daar zelf niet veel meer over hoeven na te denken.
De laatste daagjes hebben we geen auto meer, dus relaxen we weer bij ons resort. We maken veel vlogs en foto’s voor het thuisfront en vrienden. Dan is het alweer bijna tijd om naar huis te gaan. Ik heb nog wel wat dip daagjes. Het is zo mooi en fijn hier. Ook geen ziekenhuizen, ziek zijn, even niks. Ik heb wel regelmatig pijn gehad, maar gelukkig niet erg ziek geweest. We willen nog niet weg, het is zo fijn hier en zo snel voorbij gegaan. We pakken onze spullen weer in, ik heb geen zin om strak thuis weer alles te moeten opruimen. En ik zie erg op tegen de reis. Ik hoop dat ik kan slapen.
We worden weer opgehaald met de bus en worden naar het vliegveld gebracht. Daar is het weer een aantal uur wachten voordat ons vliegtuig vertrekt. We hebben geluk, er staat een sterke wind en we vliegen met de wind mee. Dus in plaats van de tien en een half uur van de heenreis, doen we er nu iets langer dan acht uur over, fijn. Dat scheelt weer. Ik probeer wat te slapen, maar helaas lukt dit niet. Er is een kindje veel aan het huilen en er snurkt iemand hard. De laatste uurtjes kan ik weer m’n draai niet vinden. Ik ga weer even staan en lopen. Maar ik heb weer veel last. Als we er eindelijk zijn, staan schoonouders ons op te wachten. Fijn om ze weer te zien, maar wat is het koud hier. En ik ben helemaal gesloopt, zo moe. Als we thuis zijn, zet ik gelijk een was aan en ga dan slapen. Ik moet weer even een aantal dagen bijkomen, maar wat hebben we genoten!
Liefs,
Nikita
Bron foto: privécollectie Nikita