Op maandag 4 mei zijn we thuis gekomen uit het ziekenhuis. Ik heb weinig eetlust en ben erg misselijk. We hebben nog een afspraak met Leny, een prachtvrouw die mij ongelooflijk goed helpt met mijn haren. Deze worden dunner en dunner, dus hebben we een mooi haarstukje.
Zondag 10 mei, moederdag. Zeker weer een dubbele emotionele dag, maar het was heel fijn om samen te zijn. En ik heb genoten. Helaas kreeg ik ‘s avonds weer 39 graden koorts. Ahhhhh neee hè! En ja, ik moest weer naar het ziekenhuis komen. Allerlei onderzoeken, CT-scan, bloedkweken, enz. Heel m’n buik is ook weer helemaal opgezet en staat strak van het vocht (kwaadaardige cellen) en op woensdag zetten ze hier een drain in voor 24 uur. Er is uiteindelijk 6,5 liter vocht afgenomen. Niet normaal. Het gaf me verlichting en ik was minder benauwd. Maar je weet ook dat dit terug gaat komen.. Op de CT-scan zagen ze iets wat echt op corona lijkt, dus moesten we op een geïsoleerde kamer en iedereen in zo’n heel apenpak. Er zijn twee kweken uit mijn mond genomen en deze waren beide negatief. Toch waren ze er 100% van overtuigd dat ik het had, dus moest ik nog een bronchoscopie. Een heel vervelend onderzoek. Dit wilde ze eerst op dezelfde dag plannen als dat ze het vocht deden afnemen, maar dat kan ik echt niet aan. Het is allemaal al zo veel. Dus dit gebeurde een dag later. Uiteindelijk blijkt dat het gelukkig geen corona maar een longontsteking. Hier heb ik nu twee à drie weken antibiotica voor.
Dinsdag 19 mei, m’n buik is weer zo dik van het vocht dat ze het weer gaan afnemen. Pffff, wat een ellende. Weer die prikken en pijn. En weer wordt er 7 liter afgenomen. Jeetje, zo veel! Ik ben er eigenlijk helemaal klaar mee. Het vocht dat blijft terugkeren, weer een longontsteking erbij, weer zolang in het ziekenhuis liggen. Waarvoor doe ik het nog? Ik ben heel veel aan het piekeren. Wil ik dit nog wel? Ik word toch niet meer beter, dus waarom al deze ellende nog? Ik ben al vijf jaar aan het vechten, ik kan niet meer….
In verband met het coronavirus mag er nu ook maar één bezoeker per 24 uur bij je komen. Toen papa er was hebben we eigenlijk heel lang een goed gesprek gehad en kwamen al mijn emoties eruit. Misschien loop ik hier al langer mee en wilde ik het voor jullie nog doen, omdat ik jullie geen verdriet wil doen. Maar ik moet echt naar mezelf kijken en ik kan niet meer. Eigenlijk zou ik nog een nachtje in het ziekenhuis blijven, maar ‘s avonds ben ik er echt helemaal klaar mee en kan ik alleen nog maar huilen en huilen. Dus bel ik Stefan rond tien uur ‘s avonds of hij mij komt halen, want ik wil echt naar huis en verder niks meer!
Het komt misschien allemaal een beetje onverwachts omdat ik nog zo graag wilde vechten. Ik WIL het ook echt, maar het gaat niet meer. Steeds komt er wel weer iets bij en het is alleen maar om te rekken.
Ik ben nu lekker thuis in m’n eigen omgeving. Ik kan zelf nog wat dingetjes regelen en uitzoeken en vind dan hopelijk m’n rust. Dit is nu dus ook mijn laatste column. Bedankt allemaal voor het lezen en alle lieve reacties altijd. Ik blijf altijd van jullie houden!
LOVE NEVER ENDS!
Liefs,
Nikita
Bron foto: privécollectie Nikita
Ach meisje wat ben je dapper en wat heb je veel voor je kiezen gekregen, heel veel sterkte
Wat ben jij sterk zeg. En wat heb je veel moeten meemaken. Ik ben blij voor je dat je thuis bent. Wens jullie heel veel kracht , sterkte en liefde nog samen ! ❤️ Je bent een kanjer !
Begrijp je heel goed. Jij hebt zoveel al gehad, de rek is eruit. Lichaam en geest zijn moe. Als je omgeving je los kan laten, kan je gaan. Maar dat is wel heel moeilijk. Maar uiteindelijk is liefde 💕 loslaten. Wens je en je familie het allerbeste en veel kracht en sterkte toe in deze periode. En bedankt dat ik een kijkje in jouw wereld mocht hebben.
Ik heb al je columns gelezen, wat ben je een strijder! Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je je rust mag vinden.
Wat ongelofelijk en verschrikkelijk wat jij en je familie moeten doorstaan. Echt geen woorden voor.
Volg je columns al een tijdje na eigen diagnose bk 2018
Bedankt dat je alles met de lezers hebt willen delen en ik wens jou, jullie heel veel sterkte toe!!! Hopelijk zijn er ng zeker mooie momentjes !❤️
Nikita ik heb hier geen woorden voor.
Je heb jou strijd dapper gestreden en ik wens jou en Stefan nog heel veel sterkte in deze laatste periode. Ik ben in gedachten bij jullie samen omdat ik weet hoe moeilijk deze zal zijn. Meisje je bent een kanjer.
Liefs Ineke
Heel dapper ben je ..heb je helemaal gevolgd ..mijn dochter van 30 ook borstkanker sinds 3 jaar …heel veel sterkte meis denken aan je
Liefs lianne
Ik ken je eigenlijk alleen maar via de columns vanaf 538.
Wat ben jij dapper!!!
Heel veel sterkte deze tijd en een hele moedig besluit.
Voor jou en iedereen om jou heen heel veel sterkte!!
❤
Lieve Nikita,
Ik heb al je columns gelezen. Wat heb je ze mooi geschreven. En wat heb je veel strijd moeten leveren… Je mag heel trots zijn op jezelf. Verschrikkelijk wat jij en je familie allemaal meemaken.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst.
Liefs, Sandra
Ik heb al je columns gelezen na zelf ook diagnose bk gehad te hebben, wat ben je dapper! Veel respect voor jou. Heb bewondering hoe je je columns hebt geschreven. Ik wens je ongelooflijk veel sterkte en kracht toe de komende tijd samen met alle mensen die van je houden. Liefs
Lieve Nikita. Wat hebben jij en je man en jullie gezinnen mieten doorstaan. Petje af voor jou doorzettingsvermogen. Je bent een kanjer. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Lieve Nikita
Als dorpsgenoot en ex BK patiënt (2018) heb ik je columns gelezen en gevolgd.
Wat ben je een dappere strijder en wat zag je het vaak zo positief in.
Ik voel wat je allemaal heb door moeten staan.
Diep respect voor jou.
Heel veel sterkte en toch nog wat kracht in deze zware strijd voor jou en de lieve mensen om je heen.
Je bent een topper.
Hanny Embregts
Lieve Nikita,
Wat dapper dat je deze columns heb gedeeld!
Ik heb ze met emotie gelezen!
Zo dapper hoe je de strijd al die jaren aangaat en ondergaat!
Wat heb ik een respect voor je!
Heel veel sterkte en kracht voor jou en iedereen om je heen!
Liefs Moniek (oud klasgenoot van Ilona van de middelbare school)
Bijzonder om steeds je emotionele en dappere verhalen te mogen lezen, ik wil je veel liefde een sterkte wensen Nikita ❣