Dit is mijn 40e column, eerlijk gezegd nooit gedacht dat het me dan nog zo makkelijk zou afgaan. Ik vind het nog steeds erg fijn om alles van me af te schrijven, het helpt me met mijn verwerking. Ook alle lieve reacties doen me iedere keer erg goed. Dankjewel allemaal!
We gaan weer met een groepje meiden van de carnavalsvereniging meedoen met elfde van de elfde in Rijsbergen. Een liedjesfestijn waarbij je het carnavalsnummer kunt winnen. Vorig jaar zeiden we dat we dit jaar op tijd zouden beginnen, dit is er weer niet van gekomen en ook met de melodie komen we er niet echt aan uit. Nog twee weken te gaan..
Mama krijgt eind oktober weer een scan en de uitslag. Zij heeft helaas ook uitzaaiingen, alleen in haar botten en is ook niet meer te genezen. Het ging tot nu best goed, ze slikte dezelfde medicijnen als ik. Wel de zwaardere dosis, maar ze reageerde hier altijd goed op. Dit ging al een lange tijd goed en het bleef redelijk stabiel. Tot nu.. er zijn helaas meerdere plekjes bijgekomen. Gaat het met mij gelukkig weer redelijk, begint zij weer te sukkelen. Ze gaat nu andere tabletten krijgen, hopelijk slaan deze weer wat aan, zodat het weer wat rustig blijft. Maar het blijft spannend, en zo onwerkelijk dat we beide hetzelfde hebben. En zullen overlijden aan deze rotziekte.
Afgelopen september met bloemencorso kwam Edwin naar mij toe, hij heeft een paar jaar geleden met een bandje opgetreden in Rijsbergen voor een goed doel. Hij komt met een idee: “Hoe mooi zou het zijn dat we dit weer voor elkaar kunnen krijgen en dan mag jij het goede doel uitkiezen”. Wauw! Ik werd er een beetje emotioneel van. Het kwam helemaal onverwachts, maar zo bijzonder. Die middag heeft hij al een aantal mensen geregeld die mee willen doen. Laatst hebben we alles besproken en al een datum vast gelegd, het wordt 20 maart 2020 in Rijsbergen bij het Krisje, dus zet hem alvast in je agenda, alle opbrengsten gaan naar het goede doel. Zo lief dat mensen aan je denken en wat voor je willen doen. Dat is onbeschrijflijk! Het is wel een aantal maanden verder, geen idee hoe ik me dan voel en hoe het dan zal zijn. Maar toch maar gewoon plannen.
Over plannen gesproken, Stefan en ik hebben voor januari weer een vakantie naar Curaçao geboekt. Hier zijn we vorig jaar ook geweest en was zo goed bevallen. Wel heb ik het met mijn arts moeten overleggen. Als ik me goed voel moet ik zeker gaan nu het nog kan. Het is lastig omdat je niet voorruit kan kijken, maar anders kan je niks meer plannen. Wel heb ik een verklaring van de arts nodig, mocht het dan niet gaan moeten we annuleren. Spannend, ik hoop dat we nog even lekker mogen genieten. Het is wel negen uur vliegen en je zit daar met tijdsverschil, dit vind ik ook nog wel een dingetje. We gaan half december nog een lang weekend met het hele gezin naar Disneyland. Soms denk ik weleens het is wel veel en duur allemaal, maar ik weet ook dat mijn gezondheid ineens om kan slaan en dat ik weer een paar maanden in het ziekenhuis lig, dus maar gewoon veel leuke dingen blijven doen en zoveel mogelijk proberen te genieten als het kan!
Liefs,
Nikita
Bron foto: privécollectie Nikita
< Vorige column Nikita Volgende column Nikita >