Na een paar uur word ik wakker op de uitslaapkamer, ik heb erg veel keelpijn, dit komt omdat ze bij deze operatie een groter buisje in m’n keel hebben geplaatst voor de ademhaling. Ik krijg een ijsje, dit verlicht gelukkig wel wat. De arts die me geopereerd heeft, komt nog even kijken hoe het gaat. De operatie is goed gegaan, ze hebben de bacterie kunnen verwijderen en alles schoongemaakt. Ook hebben ze mijn longvlies aan het borstbeen geplakt, zodat er geen vocht meer kan komen. Na een tijdje mag ik terug naar de afdeling, hier zijn Stefan, papa en mama. Fijn dat ik hun weer zie. Maar wat een ellende weer, het is allemaal zo veel. Weer ben ik erg emotioneel. Blij dat het erop zit. Maar nu nog herstellen.. Maar herstel ik weer wel helemaal?
Ik ben erg beroerd, veel pijn en overal slangen. Ik heb een katheter, een drain vanuit m’n longvlies en zuurstof. Ik kan amper bewegen, ook druk ik veel op het knopje van de pijnbestrijding omdat ik erg veel pijn heb. Ik moet nog een nachtje in Bergen op Zoom blijven, prima ze zijn hier erg aardig. Ik heb een slechte nacht. Veel pijn, veel gepiekerd en erg emotioneel. Vandaag moet ik weer terug naar Breda. Is het niet beter om nog paar daagjes hier te blijven? Nu moet ik met alle slangen aan m’n lijf en ellendig gevoel weer met de ziekenwagen terug naar Breda. Maar de artsen in Breda willen me graag daar hebben. Dus oké, met alle toeters en bellen terug naar Breda. Geen fijne rit als je je zo ellendig voelt.

Na twee dagen mag de katheter eruit en hoef ik niet meer aan de zuurstof. Fijn, maar nu moet ik zelf uit bed om te gaan plassen en zelf weer goed gaan ademhalen. Het uit bed gaan is niet fijn, heb erg veel pijn en ben heel snel moe. Ook moeten ze me op bed wassen. Jeetje echt erg als je zo afhankelijk bent. Fijn dat ze het doen, maar dit wil je toch niet op deze leeftijd. Ik ben erg emotioneel en hoop dat ik er straks weer een beetje bovenop kom. Dat zal toch wel? Wil ik dit nog wel? Of zal ik een spuitje vragen? Waarvoor zou ik het nog doen?
Veel lieve mensen willen langskomen, maar ik hou het even tegen, alleen de gezinnen. Alles is zo vermoeiend en veel. En voel me zo ellendig. Het is vakantieperiode en ik krijg veel andere artsen te zien, de ene zegt dit, de andere dat, dit is beter of dat. Eerlijk gezegd geen fijne ervaring mee en dit geef ik ook aan. Je zou toch zeggen dat de artsen het wel weten?

Na een week in het ziekenhuis te liggen maken ze een scan van m’n longen om te kijken of het vocht weg blijft. Het zal toch niet zo zijn dat het terug is en dat alles voor niks is geweest? Ik ben erg bang en gespannen.. Maar het ziet er gelukkig goed uit en begin van de avond mag de drain eruit. Vind het zo akelig allemaal, zo’n vreemd ding in je lijf. Ik heb er ook veel pijn aan. Blij dat hij  eruit is, nu moeten de wonden goed gaan genezen. Ik hoop dat ik snel naar huis mag. Maar helaas.. Ik blijf maar koorts houden en ze weten niet waar het vandaan komt, er wordt iedere dag bloed geprikt maar dat ziet er goed uit en ook m’n ontstekingswaardes zijn goed aan het zakken. Ik mag op z’n vroegst pas van het weekend naar huis. Pfff dat is bijna nog een week. Ben er zo klaar mee allemaal. Er komen veel vriendinnen langs, echt super fijn en lief. Fijn dat ze er zo voor me zijn. Toch wat afleiding, al is het erg vermoeiend. Iedere ochtend komt de fysio langs om klein stukje te lopen, echt bizar dat je na een paar meter al super moe bent. Ik zal alles weer langzaam op moeten bouwen. Ik zit nog aan veel tabletten: hormoontabletten, acht paracetamol, drie diclofenac, antbiotica, slaaptablet en morfinetabletten. Hier ben ik ook zo suf van denk ik. Ik ga het al wat afbouwen want als ik naar huis mag van het weekend dan kan ik beter hier al wat afbouwen.

Vrijdagavond om half tien heb ik m’n laatste antibiotica via het infuus, daarna mag ik naar huis. De bloedwaardes en foto van m’n longen zien er goed uit. Dus m’n koorts thuis goed in de gaten houden, misschien komt het door alle medicatie. Jeetje, vanaf eind mei al aan het sukkelen met m’n longen. Zit er doorheen, zoveel meegemaakt de laatste maanden. Heeft het nu geholpen? Kan ik nog wel leuke dingen doen? Ga ik nu alleen maar achteruit?

Liefs,
Nikita

Bron foto: privécollectie Nikita

< Vorige column Nikita Volgende column Nikita >