Na anderhalf week bijkomen van de bloemencorso vertrekken we vandaag naar Ibiza. Lekker twaalf dagen met tweetjes weg. We vliegen rond de middag, dus hebben gelukkig nog een goede nachtrust. Het voordeel van Ibiza is, is dat het maar kort vliegen is, dus je bent er zo. Toch vind ik het vliegen wel spannend. Heel de zomer heb ik zo met m’n longen gesukkeld, dus hoe zal het gaan? Maar gelukkig is het allemaal goed gegaan. Daar aangekomen is het gelukkig lekker weer en worden we met een busje naar ons hotel gebracht. Het ziet er mooi uit en ook de kamer is netjes. We pakken de koffers wat uit, doen onze zwemkleding aan, nemen een handdoekje mee en gaan aan het zwembad liggen. Heerlijk! We hebben half pension, we wilden eerst eigenlijk alleen ontbijt, maar het scheelde heel weinig qua prijs. Dus af en toe eten we ‘s avonds in het hotel, dit is een lopend buffet en af en toe wat koud, dus gaan ook regelmatig lekker uit eten. Het ontbijt is wel echt goed en uitgebreid.
De eerste drie dagen krijgen we veel regen en ‘s nachts ook storm, het onweert, bliksemt en regent erg hard. Ik slaap bijna niet. We hebben een balkon en die loopt helemaal vol met water en dan loopt het ook de kamer in. We leggen er allemaal handdoeken voor. Jeetje, we gaan toch eigenlijk altijd wel op vakantie voor het lekkere weer. We gaan naar de spa bij ons hotel, maar dit valt helaas ook wel tegen. Dan gaan we maar een stuk wandelen met af en toe schuilen en winkelen wat. De dagen erna zijn gelukkig weer wel beter. We huren een autootje waarmee we het eiland rond rijden, we gaan naar de hippiemarkt en gaan de mooie strandjes af. Het is mooi, maar ook erg vermoeiend. Ik vind het zo fijn om hier te zijn, even geen ziekenhuizen enzovoort. Maar na de vakantie moet ik gelijk weer naar het ziekenhuis en starten met de nieuwe medicatie. Hier zie ik erg tegenop.
Een paar dagen na ons komen er nog bekenden, een vriendin, maar die ik eigenlijk niet zo veel meer spreek. We hebben al wel contact gehad, want ze hoorde dat wij naar Ibiza gingen. Ze vroeg welk hotel en wanneer. Heel toevallig zitten we dus in hetzelfde hotel en nog toevalliger, ze zitten twee deuren naast ons op dezelfde verdieping. Het is erg gezellig met hun en doen veel spelletjes ‘s avonds. Ook gaan we nog geocaching spelen, hilarisch! Ik kende het helemaal niet. Je moet dan op zoek naar een soort schat die verstopt is en die je via aanwijzingen kunt vinden. Zo veel lol gehad. Ook gaan we nog met vieren een dag met de boot naar Formentera, een mooi eiland met witte stranden en blauwe zee. Hier huren we ook weer een autootje om de mooiste plekjes te zien. Ook deze dag was erg vermoeiend, dus liggen we op tijd in bed. De laatste dagen gaan we nog naar Ibiza stad, lekker eten, wandelen en winkelen. En bij ons hotel aan het zwembad liggen, zwemmen en lekker zonnen.
Maar de laatste dagen heb ik wel wat dipdagen en moet ik veel huilen. Het is allemaal zo dubbel, fijn dat we lekker op vakantie zijn. Kunnen we nog vaker op vakantie? Gaat de nieuwe medicatie aanslaan? Het zijn dan toch echt zwaardere medicijnen, soort van chemotabletten. Word ik er erg ziek van? Zo spannend allemaal. Ik praat met Stefan, we hebben fijne gesprekken. Maar hij vindt het lastig. Ik denk vaak ook al verder. Straks als ik er niet meer ben, of als ik zieker word. Maar hier praat hij niet graag over. We moeten nu genieten. Dat is ook zo, maar het is zo dubbel. We komen zondagmiddag thuis. Stefan moet helaas maandags weer beginnen met werken. Het is erg wennen om weer alleen op te staan en alleen te zijn. ‘s Middags moet ik gelijk weer naar het ziekenhuis. De ellende begint weer gelijk..
Liefs,
Nikita
Bron foto: privécollectie Nikita