Na twee weken in het ziekenhuis te hebben gelegen, ben ik eindelijk weer thuis en een beetje tot leven. Dus we gaan weer verder met m’n columns. Na de ingreep waarbij ze 800 cc vocht hebben afgenomen ben ik heel de week al niet fit, ben echt super moe. Ik slaap ‘s ochtends uit, doe ‘s middags een dutje en ga ‘s avonds weer op tijd naar bed. Ik heb erg weinig energie en ben niet fit. Woensdag 3 juli na de ingreep moeten we naar de longarts. Hij ziet dat er 800 cc vocht is afgenomen afgelopen weekend en vindt dit ook wel snel en veel na vijf weken. Hij maakt een notitie dat ze de volgende keer wel de longvliezen moeten gaan plakken anders blijven we zo bezig. En ook omdat ik erg bang ben geworden om me ineens zo beroerd te voelen. Hoe kan het dat ik zo moe en niet fit ben? Maar er is natuurlijk een flinke hoeveelheid vocht afgenomen en mijn lichaam is hard aan het werk. Ik moet goed mijn rust pakken.
Donderdag 4 juli
Vandaag hebben mijn beste vriendinnetje Manon en ik de fotoshoot die ik voor mijn verjaardag heb gekregen. Ik heb heel de week getwijfeld om het vandaag wel door te laten gaan omdat ik nog steeds erg moe en niet helemaal fit ben. Maar besluit om het toch te doen, wie weet hoe het over een paar weken weer is. ‘s Ochtends slaap ik eerst goed uit. Manon komt mij rond kwart voor een ophalen en gaan eerst onze haren en make-up laten doen. We laten ons eens goed verwennen en het is fijn dat we het zelf niet hoeven te doen. Na een tijdje zien we er beide erg mooi uit. We gaan door naar Breda waar we op de fotograaf wachten. Zij heeft ook foto’s op onze bruiloft gemaakt en laatst ook met ons gezin, dus we kennen haar goed. We komen ongeveer tegelijk aan en lopen wat rond op de locatie en kijken uit naar mooie plekjes. Je hebt hier echt verschillende gave dingen. We willen geen standaard foto’s maar grappige, leuke, gekke en vooral spontane foto’s. Dat is denk wel gelukt.. We hebben veel lol, dus hebben niet zo’n nep lach. Manon gaat in een winkelkarretje zitten en ik duw haar rond, ook hebben we van die lekkere foute roze kauwgom gekocht waar we flinke bellen mee kunnen blazen. Hilarisch! Maar hebben ook hele lieve en schattige foto’s hoor. Blij en bijzonder dat we weer mooie herinneringen vast hebben kunnen leggen. Na de shoot ben ik erg moe. Ik ben wel blij dat we het vandaag hebben gedaan. Maar als ik thuis kom plof ik gelijk in de bank en val in slaap.
Donderdagavond belt de oncoloog nog, ze heeft natuurlijk het bericht ontvangen dat ik afgelopen weekend ben opgenomen. Ze vraagt hoe het gaat enz. Ik leg alles uit en zeg ook dat ik weer niet te prikken was en dat ik toch echt graag een port-a-cath wil (kastje onder de huid boven mijn borst, aangesloten op een groot bloedvat waar ze bloed uit kunnen prikken en vloeistof van het infuus door kunnen doen, dit zal me dan een hoop geprik besparen). Ze gaat het in gang zetten, fijn.
Vrijdagochtend word ik al door het ziekenhuis gebeld dat ik ‘s middags bij de chirurg terecht kan om het te bespreken. Papa kan mee en de chirurg gaat me inplannen. Ik krijg eerst nog wat gesprekjes over de narcose, de ingreep en de risico’s enz. Ze willen het toch wel zo snel mogelijk laten doen. Het is gepland voor a.s. donderdag. Dat is fijn, maar inderdaad al erg snel. Wel weer spannend, weer O.K en narcose. Pfff, als ik eraan denk wat ik allemaal al heb moeten ondergaan, niet te doen echt al heel veel.. en we zijn er nog niet.. Ze willen van te voren nog wel een longfoto maken om te kijken of het vocht al is toegenomen. Spannend, dit zal toch niet? Kan dat al na anderhalve week?
Liefs,
Nikita
Bron foto: privécollectie Nikita