Lieve allemaal,

Voor Stichting Jong Borstkanker ga ik ook een column bijhouden. Voor mij is schrijven een manier om mijn emoties te verwerken en dat vind ik fijn. Ik zal me even voorstellen. Ik ben Nikita en 31 jaar. Ik heb sinds 2005 een relatie met Stefan, we wonen ruim 7 jaar samen en op 10-08-2018 zijn we getrouwd. Ik werk niet meer. Ik probeer energie te halen uit leuke dingen. Ik ga graag winkelen en lunchen. Ik ben graag met vrienden en familie. We gaan dan lekker eten of spelletjes spelen.

Drie jaar geleden, in mei 2015, heb ik te horen gekregen dat ik borstkanker heb. Ik ben er zelf achter gekomen doordat ik een schijf in mijn borst voelde en mijn tepel was ingetrokken. Mijn wereld stortte in. Hoe kan dit op 28-jarige leeftijd? Mijn zus liet ieder jaar een mammografie maken, want borstkanker zit helaas ook in de familie. Mijn oma en moeder hebben het ook. Maar ik dacht, ik laat het wel controleren vanaf mijn 30e, jonger kan het toch niet voorkomen…

Helaas dus wel, en nu?

Ik heb veel moeten ondergaan:

•  Borstamputatie rechts en tegelijk zijn al mijn okselklieren rechts verwijderd, omdat er uitzaaiingen in zaten.
•  IVF-behandeling om embryo’s in te vriezen, omdat ik door de chemo onvruchtbaar kan worden. Het is goed gelukt, er liggen nu 17 in de vriezer.
•  Chemobehandelingen, in totaal heb ik 6 behandelingen gehad, 1x in de 3 weken. Dat mijn haren uitvielen vond ik het ergst, erger dan het ziek zijn. Ik had een lange bos met krullen. En ineens was ik kaal.
•  Bestralingen waren heel vermoeiend, maar ik werd er gelukkig niet ziek van.
•  Hormoontabletten en hormooninjecties. Ik voel me er heel anders door.
•  Linker borst geamputeerd i.v.m. genetisch onderzoek. Ik heb een CHEK2-mutatie van zowel mijn vaders als moeders kant. Daardoor is de kans op terugkeer is erg groot.
•  Dubbele diep- flap operatie. Om het simpel uit te leggen: er zijn twee nieuwe borsten gemaakt van m’n buik vet.
•  Littekencorrecties, lipofilling en tepelreconstructies van eigen huid.
•  Tepeltatoeages, omdat één tepel was afgestorven hebben ze er een 3D-tatoeage van gemaakt en bij de andere kant de tepelhof en knopje getatoeëerd. Na een aantal behandelingen en veel pijn is het resultaat erg mooi geworden.

Dit is samengevat mijn verhaal vanaf 2015 t/m 2018. Ik heb dus al erg veel meegemaakt. Ik hoop dat mijn verhaal anderen steunt en inspireert. Ook hoop ik dat het schrijven me steun geeft. Jullie mogen altijd reageren op mijn column en mocht je tips hebben voor mij zijn die altijd welkom. De volgende keer schrijf ik over onze kinderwens en de PET-scan die ik in juni kreeg.

Liefs,
Nikita

Bron foto: privécollectie Nikita

< Column Manon Volgende column Nikita >