Wat is Curaçao mooi, echt het mooiste land waar ik ooit geweest ben. Eigenlijk is het eiland zelf niet zo heel mooi, er ligt ook best veel rotzooi langs de wegen en er zijn ook wat arme delen. Maar al die gekleurde huisjes zijn zo leuk. Je hebt er vele mooie plekjes en stranden. We gaan iedere dag met ons busje op pad zodat we alle mooie plekjes kunnen zien. We gaan een aantal keer snorkelen. Ik heb zo’n masker aangeschaft waar heel je gezicht mee bedekt is, superfijn. Je bent zo een eind de zee op, we zien mooie visjes, schildpadden enzovoort. Maar dan wil je weer terug naar het strand. Pfff, dat is zwaar, het is best een stuk zwemmen en dan met die stroming. De volgende dagen ga ik niet meer zo ver of helemaal niet. Toch best afgezien de eerste keer. Als we naar strandjes gaan, huren we een strandbed. Alleen op handdoek in het zand liggen gaat niet dan heb ik erg veel pijn in m’n rug.
We gaan ook nog een dag naar het Boka Nationaal park, hier spuit het water erg hoog tegen rotsen aan, super gaaf om te zien. We maken super veel en mooie foto’s. Op een gegeven moment staan we op een hele mooie plek. We gaan er even bij zitten (de meiden) we kijken uit op de zee, zo mooi. Ik voel de tranen weer opkomen. We praten een
lange tijd over hoe mooi en bijzonder het hier allemaal is, maar ook over de dood, wat mijn wensen zijn, wat ik nog wil, wat ik straks wil. Het is een zwaar, maar fijn gesprek. Het is vaak moeilijk om echt een diep gesprek te hebben, maar wel erg fijn. We knuffelen elkaar en huilen samen. Dit moment vond ik erg bijzonder. Er gaat veel door m’n hoofd. Ik wil niet dood, misschien duurt het nog een tijd, maar ik had het liever niet geweten. Tranen rollen over onze wangen, maar het lucht wel op. Vele weten dit allemaal niet en vinden het moeilijk om het erover te hebben. Na een tijdje gaan we weer naar de mannen. Ik knuffel nog even met Stefan en gaan dan weer in ons busje. Het was weer een zware dag met vele mooie indrukken, veel emoties en vooral veel liefde van de lieve mensen om me heen.
Iedere ochtend gezellig met z’n allen ontbijten. Een ochtend hadden we een champagne ontbijt, lekker hoor! ‘s Middags lekker chillen op mooie strandjes, eind van de middag ging ik meestal naar de kamer om te rusten. Dit had ik echt nodig. Ook al baalde ik hier enorm van. Je bent zo jong en dan moet je ‘s middags gaan rusten. Dit wil je niet, maar het moet helaas. Want soms wilde ik er niet aan toegeven en ging ik maar door en door, maar dan kon ik ‘s avonds niet eens meer mee gaan eten, omdat ik dan te moe was en ging dan al slapen zonder te eten. Dus als ik wel gerust had gingen we lekker eten en dan spelletjes doen met vele mojito’s of nog naar barretjes. Met de spelletjes waren we allemaal erg fanatiek, zelfs het personeel wilde meedoen. De mojito’s zijn hier zooo lekker!
Na 10 dagen gaan de andere twee stelletjes helaas weer naar huis. Ik vind het echt jammer, het was zo bijzonder en gezellig. Na vele knuffels zwaaien we ze uit en gaan wij terug naar de kamer. Pfff, ik moet veel huilen, hier hebben we zo lang naar uitgekeken en nu is het weer bijna voorbij. Wel fijn dat we nog vier daagjes samen hebben. We gaan lekker uit eten, doen spelletjes en relaxen samen lekker. Ook gaan we nog een dag naar klein Curaçao, erg mooi eiland. We maken nog mooie foto’s en genieten samen. Het is nu wel wat stiller zonder de anderen, maar ook fijn dat we nu rustig samen kunnen praten. Wel missen we ze. De andere dagen genieten we nog lekker aan het strand bij ons resort. De laatste dag heb ik best veel pijn en zie er erg tegenop om naar huis te gaan. Ik ben verdrietig en down. Het was zo fijn dat ik hier niet naar het ziekenhuis hoefde en dat ik even niet ziek was.
We moeten ook weer lang vliegen, waarbij ik veel last van m’n rug heb, maar na een aantal uur zijn we weer terug in Nederland. Fijn om iedereen weer te zien, maar het regent en het is koud vergeleken met daar. Ahhh, ik wil terug..
Liefs,
Nikita
Bron foto: privécollectie Nikita