De weken voor de bruiloft zijn zwaar, ik wil het misschien wel afblazen. Wat heeft het nog voor zin? Wil Stefan het nog wel? We zouden samen oud worden en dat kan ik niet meer nakomen. We wilden samen een mooi gezin krijgen, dit kan ik hem ook niet meer geven. Ik zal snappen als hij bij mij weggaat, hij is ook nog jong en heeft een hele toekomst voor zich. We hebben het er samen over. Hij zegt dat ik niet zo stom moet doen en dat hij zeker met mij wil trouwen. Hij is superlief voor me en we besluiten om het de mooiste dag van ons leven te laten worden. Wel heb ik besloten om nog niet de starten met de behandelingen. Ik moet weer aan de hormoontabletten en injecties, dit zou de kanker moeten remmen. Weg gaat het niet meer, dus willen ze het proberen stil te zetten voor zolang het gaat. Ik weet dat het geen pretje is. Sinds dat ik hier mee mocht stoppen voel ik me weer iets beter. Ik wil mezelf zijn op mijn bruiloft. Dus in overleg mag ik na de bruiloft weer met die zooi starten. Het zal binnen die paar weken toch niet veel erger worden?

Ik merk dat alles om me heen gewoon doorgaat terwijl ik net weet dat ik doodga. Het is lastig, iedereen gaat natuurlijk dood. En je weet niet wanneer.. maar sta er eens bij stil dat je nu weet dat je dood gaat. Is niet voor te stellen toch? Ik had het liever ook niet geweten. Iedereen komt met verschillende verhalen van mensen die ze kennen die nog jaren hebben geleefd, of die niet zo ziek zijn geworden. Fijn om te horen, maar hier heb ik niks aan. Ik hoop dat ik ook nog jaren heb, maar je weet het niet en ieder persoon is verschillend.

We hebben nog veel afspraken staan voor de bruiloft. Ik heb graag de touwtjes in eigen handen, maar het gaat niet, ons hoofd staat er niet na. We hebben twee hele lieve ceremoniemeesters, Sonja en Manon, die ons helpen met de laatste dingen. Zelfs de mannen van hen helpen met een aantal dingen. Zo fijn wat ze allemaal doen voor ons. Het is erg dubbel allemaal. Ik wil al heel m’n leven trouwen en dat gebeurd nu bijna. Maar zie er ook zo tegen op als de dag voorbij is. Want dan.. dan is de mooiste dag van mijn leven voorbij.
De avond voor de bruiloft slaap ik bij m’n ouders thuis. Ik heb er zin in en ben al best zenuwachtig. Het is een bijzondere avond. M’n zus komt ook nog langs en heeft cadeautjes bij zich, superlief. Het is gezellig en erg fijn. Ook mijn beste vriendinnetje Manon komt langs, erg lief en bijzonder. We kletsen gezellig en drinken een wijntje. We maken het niet laat, want ik wil wel uitgerust zijn. Ik ga m’n tanden poetsen en pa, ma en m’n zus brengen me naar bed. We liggen nog even met z’n allen in bed dan ga ik slapen. Ik heb wel een slaaptabletje ingenomen. Anders lig ik alleen maar te piekeren. Ik val vrij snel in slaap. Rond 04.00 uur word ik wakker en kijk op m’n telefoon, allemaal super lieve berichtjes zie ik. Maar het is nog maar vier uur en mijn wekker gaat pas om 06.00 uur. Ik wil eigenlijk nog verder slapen, maar dat lukt niet echt meer. Om 06.00 uur gaat de wekker. Ik heb er zin in!!

10-08-2018
Pa en ma zijn er ook al uit. We drinken een kopje thee. Ik kleed me aan en ga dan naar de schoonheidsspecialist. Ik zeg steeds in mezelf: geniet geniet, de dag is zo voorbij. Daarna ga ik door naar de kapster. Leuk zeg, al dat gefriemel. Wauw, het is nog mooier geworden dan m’n proefkapsel. Weer naar huis en nu mag m’n mooiste jurk aan. Yvonne waar ik m’n jurk heb gekocht komt me helpen met aankleden. Erg fijn, dan weet ik zeker dat de jurk goed zit. Ze weet ook van mijn situatie en is erg lief. Zooo leuk allemaal, geniet geniet. De tijd gaat nu al erg snel. Als Stefan eraan komt ben ik echt zenuwachtig. Hoe zal hij er uit zien? Wat zal hij van mij vinden? Het is een erg speciaal en bijzonder moment als we elkaar zien. Wauw, wat ziet hij er mooi uit. Ik word gelijk emotioneel. Ik hoop dat ik er nog lang ben en dat we nog lang van elkaar mogen genieten. Dan is het tijd om foto’s te maken en te lunchen met eigen gezinnen en ceremoniemeesters.
Na de lunch gaan we door naar de locatie en is het tijd voor de ceremonie. Pfff, nu ben ik echt heel zenuwachtig, ik heb buikpijn en een brok in m’n keel. De gasten gaan me nu pas voor de eerste keer zien. Papa geeft me weg en als we binnen komen moet ik al gelijk huilen. Wat een bijzonder moment. De ceremonie is mooi, maar ook erg emotioneel. Er wordt verteld over mijn ziekte en dat ik niet meer beter zal worden. We moeten beiden veel huilen. Maar we hebben ook aangegeven dat we er met de ceremonie bij stil willen staan, maar daarna willen we gezelligheid en feesten. En dat is helemaal goed gekomen. Het eten was erg lekker en ‘s avonds hebben we er zeker een knalfeest van gemaakt. Er zijn ook emotionele momenten waarbij ik moet huilen en wil dat deze avond nooit voorbij gaat. Zo leuk met alle lieve mensen om ons heen. De avond gaat ook in een flits voorbij en dan zijn we al bij het laatste nummer. Ahh, ik moet erg huilen. Ik vind het zo erg dat het voorbij is. Alle lieve mensen staan om ons heen. Ouders, broer en zus komen er nog even bij staan en geven ons een kus. Dan vertrekken wij, we blijven daar slapen. De ceremoniemeesters komen ons binnen nog een kus geven. Tijd om naar boven te gaan. Ik kan alleen maar huilen en huilen. Dit was de ALLER mooiste dag van m’n leven. De dagen erna zijn zwaar. Zo lang naar de bruiloft toegeleefd en nu is het voorbij..

Liefs,
Nikita

Bron foto: privécollectie Nikita

< Vorige column Nikita Volgende column Nikita >