Dinsdag 20 augustus krijg ik weer mijn driemaandelijkse scan, ik moet er al om half negen zijn. Daar aangekomen moet ik eerst naar de afdeling oncologie om m’n port-a-cath aan te prikken voor de contrastvloeistof. Dit kunnen ze niet bij de scan, dus moet ik eerst naar een andere afdeling. Ze moeten eerst goed duwen om precies de goede plek aan te kunnen prikken. Het doet pijn. Fijn dat ze nu maar een keer hoeven te prikken in plaats van vijf keer, maar balen dat het nog zo’n pijn doet. Als hij goed zit, moet ik weer terug naar de röntgenafdeling voor mijn scan. Dit gaat goed, duurt niet heel lang. Je krijgt alleen echt een akelig gevoel als ze die contrastvloeistof erin spuiten, je krijgt het dan heel erg warm en het lijkt of je in je broek plast. Als de scan klaar is, moet ik weer terug naar de oncologie afdeling om hier mijn port-a-cath weer door te spoelen en de naald eruit te halen.
‘s Avonds is het weer oefenen met de figuratie in de bloemencorsotent. De volgende ochtend moet ik weer naar de corsotent, hier gaan ze me proefschminken. Wauw, het eindresultaat is erg mooi. Ook zie je het nu voor het eerst met kleding en schmink. Heel mooi. ‘s Avonds ga ik weer naar de corsotent, het is goede afleiding, want morgen krijg ik weer de uitslag van m’n scan. Afgelopen nacht weinig geslapen, zo spannend weer. Iedere keer weer die spanning en onzekerheid. We moeten er om half twee zijn, Stefan gaat gelukkig mee. Het loopt weer wat uit. Het lijkt wel uren te duren voordat we aan de beurt zijn, er spookt van alles door m’n hoofd. Als we aan de beurt zijn, laat ze de scan zien. Er zijn geen nieuwe uitzaaiingen bij, dus dat is goed nieuws. Wel zijn er een aantal uitzaaiingen die er zitten best wat gegroeid. En ook m’n tumormarkers (bloedwaarden) zijn weer flink gestegen. Bij een gezond iemand is dit onder de 26 en bij mij zitten ze nu op 3858. Het is dus onrustig in mijn lijf. Ze zegt dat ik aan de zwaardere tabletten moet beginnen. Pfff, wat een tegenslag, hoewel ik het ook wel ergens had verwacht, omdat ik de laatste maanden al zo aan het sukkelen ben met mijn longen. Ik vraag of we eerst nog op vakantie mogen en dat mag gelukkig. Ik weet natuurlijk niet hoe ik op de nieuwe tabletten ga reageren, dus mag ik na de vakantie beginnen. Ik ga veel naar de corsotent om te helpen en afleiding te zoeken, ik wil nog niet denken aan de zwaardere tabletten maar nu nog even genieten. Ook boeken we een vakantie, we gaan 11 september voor twaalf dagen naar Ibiza.
Dinsdag 27 augustus moet ik weer op controle bij de chirurg voor mijn port-a-cath. Omdat ik er nog steeds veel pijn aan blijf houden. Hij duwt er flink op, wat echt erg zeer doet. Hij zegt dat hij wel goed zit en dat anders de enige optie is om hem eruit te halen. Maar dat wil ik liever ook weer niet want dan zijn we weer bij af met het prikken. Hij schrijft verdovende crème voor, die ik dan voor het prikken erop kan smeren. Hopelijk gaat dit helpen.
Liefs,
Nikita
Bron foto: privécollectie Nikita