Geen seconde gaat het uit mijn gedachten.
Geen minuut dat ik er niet aan denk.
Geen uur zonder tranen.
Geen dag zonder angst.
Het is zo onwerkelijk allemaal. Een rollercoaster, daar zit ik in. Gaat dit allemaal over mij? Zijn al mijn dierbaren verdrietig om mij? Heb ik dan echt zo’n kwaadaardig ding in mijn borst?
Ik kan het maar moeilijk bevatten. Ik vind het lastig om te beseffen dat er een mega zwaar traject aan zit te komen. Ik wil niet. Maar ik moet….Ik moet er dwars doorheen. Ik moet dit allemaal over me heen laten komen. Want het is real. Het is de realiteit. Anders ga ik dood. Ja, want dat is het. Deze ziekte kijkt er niet naar of het je uitkomt, wat je toekomstplannen zijn of hoe gezond je leeft. Nee! Het wordt in je schoot geworpen en het wenst je er veel succes mee.
Deze moeilijke, eerste dagen breng ik veel tijd door met mijn familie en vrienden. We huilen veel, lachen nog meer. Zingen doen we staand op de bank en we dansen door de kamer. We hebben de mooiste gesprekken met elkaar, verzetten onze gedachten, halen diep adem, zuchten, wandelen door de bossen, koken samen, drinken thee en we proberen vooral positief te blijven.
Daarnaast maakt mijn hoofd overuren. Ik moet van de ene afspraak naar de andere. Elke dag moet ik naar het ziekenhuis voor weer een gesprek met weer een andere arts. De eerste maandag na de diagnose moet ik een MRI-scan laten maken. Om voor de zekerheid te onderzoeken of er uitzaaiingen zijn die niet op de echo te zien waren.
Ik ga die maandag met mijn zussen en moeder naar het ziekenhuis. Ze hebben me verteld dat ik een makkelijk-zittende broek mee moet nemen en een wijd shirt. Als een rillend rietje zit ik in de wachtkamer te wachten. Ik vind het doodeng. Het enige wat ik weet is dat het apparaat knetterharde geluiden maakt, maar zelfs dat heb ik van horen zeggen. Uit angst moet ik een aantal keer naar het toilet en net op dat moment komt een blonde dame me roepen. Ik loop met haar mee en doe in het ‘tussenhok’ mijn pyjamabroek aan.
In mijn tijgerbroekie loop ik naar het grote apparaat. Het lijkt wel een buitenaards ding en ergens heeft het ook iets weg van een liggende raket met een rond gat erin. Uit de raket schuift een ‘bed’ en daar mag ik op gaan zitten. Ik krijg uitleg van de blonde dame over wat er gaat gebeuren en intussen wordt er een slangetje voor het infuus in mijn arm aangebracht. Door dat slangetje krijg ik contrastvloeistof toegediend. Daarna mag ik met mijn borsten in de daarvoor bestemde ‘cupjes’ gaan liggen en krijg ik een koptelefoon op. Gelukkig mag ik zelf kiezen wat ik wil luisteren en ik kies voor Q-music.
Door de koptelefoon kan ik ook de stem van de man achter het raam horen. Hij vertelt me steeds hoe lang het nog gaat duren en dat ik netjes stil moet blijven liggen. Daarna gaat het liedje ‘please don’t stop the music’ weer vol aan. Ik wil eigenlijk meezingen, maar helaas gaat dat niet. Ik hoor de harde geluiden van het MRI-apparaat door de muziek heen dreunen. Ik vind het maar een *piep* geluid en ik hoop dat ik snel uit dit rare ‘hol’ mag. De minuten voelen aan als uren en ik probeer steeds maar mijn gedachten te verzetten. Ik denk aan witte stranden, mooie palmbomen en leuke, knappe mannen. Daar word ik nou eenmaal vrolijk van ;-).
Ruw worden mijn zwijmelende gedachten verstoord door de donkere stem van de man door de koptelefoon. Hij vertelt me dat het tijd is om me uit het apparaat te halen. In gedachten spring ik een gat in de lucht en voor ik het weet sta ik weer bij de volgende afspraak; de uitslag van de MRI.
We zitten met zijn vieren bij de chirurg aan tafel. Zij heeft de uitslag. Ze kijkt me glimlachend aan en vertelt me dat er geen uitzaaiingen te vinden zijn! YESSSSSS! Ik kan je niet uitleggen hoe dolblij ik ben. Met mij zijn mijn zussen en moeder ook intens blij. Ze geven me een knuffel en een dikke kus. Wat fijn dit!
Dit is geen lichtpuntje meer, dit is een hele dikke vette lichtstraal in mijn afgelopen, bange en vooral verdrietige dagen. Ik voel de positieve energie in mijn lijf stromen en merk dat ik vastberaden ben: Ik ben klaar voor de strijd om die kleine ‘druif’ van 2 cm uit mijn lijf te vechten. Let’s do this!!!
Bron afbeelding: http://bit.ly/2za692T
< Vorige column Karlijn Volgende column Karlijn >
Lieve Karlijn , wat vind ik je toch een dapper mens.
Dit is denk ik toch de oerkracht om te leven die ieder mens in zich heeft. Super geen uitzaaiingen , nu nog vechten zoals je zegt tegen die kleine druif. Heel veel sterkte in deze strijd met die lieve familie van je .???
Yeah wat een goed nieuws!! Ik ben blij voor jou en jouw familie ! Zet hem op met het gevecht tegen de “kleine” druif!! Liefs, Nora
Jeetje meis. Ik hoorde jou verhaal en net jw collum gelezen met kippenvel. Wat een vreselijk nieuws naar nu toch een “grote lichtstraal ” voor je. Ik wens jou onwijs veel sterkte en alle kracht toe voor de toekomst.
Liefs Sabine
(Sherpa dintel haha mocht je je dat afvragen)
Karlijn je bent een kanjer.Fijn dat je zoveel steun van je fam heb . Jullie hebben elkaar hard nodig . Lieve Karlijn ik blijf je volgen zet hem meid. Veel liefs van ons
Hee Karlijn, wat mooi dat je hierover kan schrijven. En wat kan je mooi schrijven. Wat heftig, joh. Je angst herken ik en ik begrijp heel goed je blijdschap na de MRI. Heel veel sterkte voor de behandelingen en ik blijf je volgen! Kus!
Tonneke Kok, hoe gaat het met jou ?
Liefs Hans 🌹
Goedzo Karlijn, mooie sterke meid , en ervoor gaan .
Lieve Karlijn,
Super goed nieuws! Van harte proficiat! Ook ik krijg weer een brok in mijn keel als ik jouw column lees! Je bent echt een power girl
Dikke kus ook voor de rest van de familie
Liefs Lia
Hier is maar 1 woord voor: “YEYYYYYY”
<3
Yes!! Goed nieuws! Wat moet je in spanning hebben gezeten… Nu kun je je focussen op de behandeling en ga voor die good vibes met familie en vrienden!
Lieve Karlijn,
Ik heb het vreselijke nieuws gehoord van onze vriendin Ivanka en ik wil via deze weg jou en je familie heel veel sterkte wensen! Je beschrijft heel goed hoe je je voelt maar nog kan ik me er geen voorstelling van maken wat jij allemaal door maakt op dit moment! Ik hoop dat je de komende tijd door komt met veel kracht en lieve mensen om je heen en dat we van de zomer weer gezellig een keer bootje kunnen varen en gek doen in Schipluiden! Heel veel sterkte meis!
Heel veel liefs, Lynn
Whow, wat fijn voor je! De energie die in je woorden klinkt om die, zoals je zegt, kleine druif te bevechten is grandioos.
Heel veel kracht voor de volgende etappe. Samen met je lieve familie ben je sterk. Succes Karlijn?
Lieve Karlijn,
We schrokken ons rot toen we op insta lazen van je gevecht.
Wat fijn om nu dit te mogen lezen!!
Nog een lang gevecht te gaan, maar je kan t!
In gedachten bij je…
Marieke en Tosca
Hoi Karlijn 🙂
Ik begin met: Gefeliciteerd! Wat een goed nieuws, dat er geen uitzaaiingen te vinden zijn. Geniet van deze mooie tijding ( En dat doe jij, dat weet ik ) En wat fijn om dan je moeder en je zussen om je heen te hebben en wat zijn ze een geweldige steun voor je! En de rest van de familie natuurlijk ook. Dus nu heb je te maken met een klein kreng van 2cm (of zoals jij het noemt Druifje) Maar aangezien jij geen fruitschaal bent, moet ie gewoon opzouten. En daar wens ik je heel veel succes bij. Je bent op de goede weg! Ik ken mensen die ook met borstkanker te maken kregen. De een had het gelukkig niet en de ander heeft het achter de rug. En nu jij, dezelfde kant op 🙂 Ik weet -vanaf de zijlijn- hoe zwaar het is en daarom leef ik ook heel erg met je mee. Ik zie het ook niet als een gevecht..Het is domme pech dat dit jou overkomen is.. De een krijgt het, de ander niet. Het kijkt nergens naar en je kunt er niets aan doen. Als je het als een gevecht ziet, lijkt het alsof je het door te vechten kunt overwinnen. En dan lijkt het ook een beetje dat als je niet hard genoeg gevochten hebt, dat je dan verliest. Ook dit zie ik weer als een kwestie van geluk of pech hebben..jij was op tijd, de vrouw die na jou de MRI kreeg niet.. (bij wijze van) Je hebt geen uitzaaiingen, je was er op tijd bij. En met de goede behandeling kom je hier doorheen. Lieve meid..je staat met je gezicht in de zon…dus ligt de schaduw achter je. 🙂
Weet dat ik aan je denk bij alles wat nog moet komen. Lieve groetjes!
Wat fijn Karlijn dat je het nieuwe jaar toch met een lichtstraal mag beginnen!! En nu dóór!! Zet ‘m op meissie!!
Wat een goed nieuws dat er geen uitzaaiingen zijn, het beste nieuws wat je kunt krijgen! Ik ben 32 en net klaar met het hele traject. Met hulp van familie en vrienden ga je hier doorheen komen, je zult zien dat je veel sterker bent dan je ooit gedacht hebt.
Lieve Karlijn,
Ik ga het zelfde gevecht aan als jou! Hier ook een druif van 2.1cm en geen uitzaaiing 💪
Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe en we gaan dit doen💪 liefs Chantal
Vechtersbaas(l) iedere dag denk ik even aan je!
Lieve Karlijn, je kent me niet echt, maar gisteren hoorde ik jullie verhaal. Ik blijf jullie volgen. Veel sterkte en jullie zijn kanjers! Liefs Tessa Groeneweg 🙂
Ik zal de MRI nooit meer vergeten. Een regelrechte hel. Huilend kwam ik van de tafel af..
Maar jij en ik hebben het gedaan!
Een stapje dichterbij genezing en de toekomst!