De dag na de MRI moet ik naar het ziekenhuis in Zeist. Daar heb ik een afspraak met de arts over het behandeltraject wat er aan zit te komen. Ze onderzoekt me, doet wat testjes en we hebben in eerste instantie even een fijn gesprek. Daarna begint ze te vertellen:
“Het zal gaan om een operatie en daarbij ongeveer 24 weken chemotherapie.” SLIK. Dat is verdorie bijna een half jaar bedenk ik me stilletjes in mijn hoofd. De tranen staan alweer in mijn ogen en ik moet hier nog een heel gesprek blijven zitten. Ze vertelt verder: “Je moet gaan kiezen of je eerst wil opereren of dat je eerst wil starten met chemo. Het voordeel van eerst chemo is dat de tumor dan waarschijnlijk kleiner wordt en dat heeft dus een positief effect voor de operatie.” Dit alles overvalt me enorm. Ik ben helemaal nog niet klaar om een keuze te kunnen maken nu, laat staan de goede. Gelukkig krijg ik van de arts nog een week bedenktijd en ik verlaat het ziekenhuis met een hoofd vol informatie, spanningen, verbaasdheid en intens verdriet.
De dag na het gesprek bij de arts heb ik in het WKZ in Utrecht een afspraak bij afdeling Genetica. Hier gaan ze onderzoeken of er een genetische oorzaak is en of het in mijn familie voorkomt. Stambomen worden er getekend en percentages berekend. Ik merk dat alle informatie, benamingen en percentages me allemaal even teveel worden. Ik kan het allemaal niet meer bolwerken in mijn koppie. Ik krijg zoveel informatie over me heen deze dagen.
Mijn ouders merken dat het me teveel wordt en vragen me of ik liever in Utrecht wil blijven, in mijn eigen huisje. Ik merk dat ik hier veel behoefte aan heb. Ik wil even alleen zijn. Mijn hoofd zit vol, maar toch vind ik het maar stil. Wanneer ik alleen ben heb ik tijd om goed na te denken, te schrijven en mooie muziek op te zetten. Ik huil keihard die avond. Alles komt er even uit. Het is gewoon echt heel veel wat er allemaal op me af komt in deze tijd.
Die avond denk ik na over wat mij kracht gaat geven in deze heftige periode. Wat wil ik? Wat heb ik nodig? Al gauw heb ik mijn antwoorden: Ik ben nou eenmaal een ‘Instagramjunkie’ en daar ligt dan dus ook de oplossing. Ik bedenk de pagina: #quotesforkarlos. (Ik hoor je denken: Karlos? Tjah, dat is dus een bijnaam waar ik nooit meer vanaf kom ben ik bang). Op deze ‘pagina’ kan ik dan quotes zetten die me kracht geven. En het leuke is, niet alleen ik kan hier quotes opzetten, ook de mensen die het fijn vinden om mij een hart onder de riem te steken kunnen deze hashtag gebruiken op Instagram. Tot op de dag van vandaag haal ik hier veel kracht uit. Elke keer lees ik alle quotes die geplaatst zijn met een lach en een traan. Zoiets kleins, maar het is voor mij nu heel belangrijk en waardevol.
Na dagen van afspraken heb ik een dagje ‘vrij’. Die dag heb ik afgesproken om met een vriend te gaan wandelen. We gaan naar de Hei en daar wandelen we een paar uur. We kletsen, we hebben lol en hebben fijne gesprekken. We eten nog wat en voor het eerst heb ik weer even het idee dat ik leef. Even geen ziekenhuis. Even weer Karlijn zijn. Tuurlijk weet ik dat die ‘druif’ er nog steeds zit, maar het voelt goed om er niet de hele dag mee bezig te zijn. Deze dag had ik gewoon even helemaal nodig tussen al die stomme ziekenhuisafspraken door.
Een emotionele achtbaan is het, emoties schieten van hot naar her. De ene dag ben ik verdrietig, dan weer heel positief en blij en ook merk ik dat ik boos ben. Boos op deze wereld. Dat er zo’n ziekte als kanker bestaat en dat IK dit moet krijgen. Dikke vette pech. I know. Maar het is zo oneerlijk. Ik vind het gewoon even heel stom dat ik niet meer zorgeloos mijn weekend in kan gaan. Zoals bijna alle leeftijdsgenoten die ik ken dat wel kunnen. Ik wil gewoon lekker wijntjes drinken, dansen als nooit tevoren en niet nadenken over al die stomme keuzes en heftige dingen die me te wachten staan.
Het zou op sommige momenten best wel fijn zijn om deze last te kunnen delen. Net zoals in de film ‘The lord of the rings’. Daar draagt Sam soms ook wel eens ‘de last’ van de ring voor Frodo. Ik zou soms even mijn borst eraf willen schroeven en hem door willen geven. Zo van: “Hier, alsjeblieft, draag jij hem maar even”. Dan ben ik even verlost en kan ik weer zorgeloos genieten van het leven. Maar helaas, ik leef niet in een elfenwereld of in films. Dit is de realiteit. Ik moet er maar ‘gewoon’ mee (leren) dealen.
Bron afbeelding: privécollectie Karlijn
< Vorige column Karlijn Volgende column Karlijn >
Hoi Karlijn, ik start overmorgen met mijn 24 weken chemo en heb gelukkig mijn 2 operaties al achter de rug. Ik hoop dat je een keuze kan maken en inderdaad het is zo compleet oneerlijk allemaal. Heel veel sterkte ??
Lieve Karlijn wat krijg je een boel over je heen.maar ik weet zeker dat je de goede keuze maakt.wens je weer heel veel sterkte.En wij denken aan jou. Dikke kus toon en wilma
Lieve Karlijn, de keuze die jij maakt is voor jou de juiste. Sterkte daarmee.
Schrijf al je vragen op wat je wil weten en vraag dan een gesprek aan dan weet je waar je aan toe bent je hoefd niet over al ja op te zeggen wat de dokters willen jij bent de baas over je lijf dat advies wil ik je geven.
2014 is mijn borst verwijderd 16 x bestraald na 1 x chemo zo ziek dat ik gestopt ben met chemo nu aan de hormoon pillen dus je heb altijd een eigen keus.
wens je heel veel sterkte met de keus die je maakt.
lieve Karlijn ,ik hoop voor je dat je je keuze kunt maken ,hou van jezelf je bent het zo waard
Lieve Karlijn ik wil je heel veel sterkte wensen in de moeilijke keuzes die je moet maken. Maar samen met die heel veel van je houden denk ik wel dat je tot de juiste keuzes zult komen.
???
Hoi Karlijn,
Wat een moeilijke beslissingen moet je maken . Het is inderdaad een stomme rotziekte?
Ik wens jou weer heel veel sterkte en kracht de komende week om tot een keuze te komen. Ik denk aan je ! Liefs Nora
Lieve Karlijn. Ik ben Brigit een koormaatje van je moeder. Ik lees al je verhalen. Het doet me veel verdriet dat je dit moet doorstaan. Ook voor je familie en vrienden een hele zware tijd. Weet dat ik aan jullie denk en hoop dat je de positiviteit vast kan houden. En natuurlijk mag je ook huilen. Je verdriet en boosheid is terecht en daar mag je om huilen! Heel veel liefs. Brigit
Lieve,lieve Karlijn, wat zou ik ontzettend’graag’ jouw last willen dragen..echt ..met alle liefde! Want het klopt inderdaad niet dat zo’n mooie jonge meid als jij dit heeft…
Helaas…. het enige wat ik voor jou kan doen is bidden ..en dat deed ik al en blijf ik doen voor jou!! Heel veel sterkte gewenst, ik omhels je, dikke knuffel!!
Van je Curacaose ‘ pleegmoeder ‘ Loes
Lieve Loes, lieve ‘pleegmoeder’ van Curadise!! Wat een ontzettend lief bericht. Bedankt! Een hele dikke knuffel terug voor jou! Liefs xx
lieve Karlijn ook ik ben getroffen door deze kloteziekte en heb in mei de druif ontdekt zoals je zo mooi zei ben in juni geopereerd en een wereldreis in de rollercoaster begonnen ,wat er met je gebeurt besef je eigenlijk helemaal niet je leven staat finaal op z,n kop en als je de diagnose krijgt zak je door de grond echt verschrikkelijk maar nu 16 bestralingen verder een hormoonkuur rijker lijkt er weer een beetje licht aan het eind van de tunnel te komen 31 jan start ik bij de psychologe de gesprekken omdat ik het niet kan plaatsten en mijn tranen niet kwijt kan lieve meid houd moed en doe wat je hart je ingeeft dan komt het naar ik hoop ook voor jou goed dikke knuffel van mij xxxx
Lieve lotgenote, ik ken je niet, maar heb er bijna 24 weken chemotherapie op zitten, en reageerde net als jij toen ik het hoorde. …24 weken…. Nu is het chemo gedeelte bijna klaar (dinsdag de laatste!), en ik kan je zeggen, het was te doen. ..keek er heel erg tegenop, maar je kán ook ‘geluk’ hebben dat het relatief meevalt en er aardig doorheen rolt. Hou dat ook in je achterhoofd, niemand reageert hetzelfde!
Quotes, mooie muziek, dierbare momenten, er gebeurt in die periode óók veel moois, en ik wens je van harte dat je daar energie uit haalt! Heel veel sterkte
Lieve Karlijn,
Jaren geleden hebben we elkaar ontmoet in Saas Grund(Wij als vrienden van Rianne en Raymond)
Kon je nu ook maar even je zorgen vergeten en lekker van de piste af glijden.
Petje af zoals jij hier allemaal mee omgaat…het is zo oneerlijk dat jou dit moet overkomen.
Heel veel succes met je verdere behandelingen en we leven met je mee.
Sterkte met dit traject. Je hebt geen invloed op hetgeen je overkomt maar wel op hoe je er mee omgaat. Volgens mij ben je daar ondanks alle onzekerheden heel bewust mee bezig, super knap!
Lieve Karlijn,
Net gekeken naar RTL 4 en samen met mijn moeder flink wat tranen gelaten. Wat zijn jullie een ongelooflijk krachtig gezin! Wij hebben enorm veel respect voor jullie! Wij wensen jullie heel veel sterkte en kracht toe!
Liefs,
Janou & Hilly
Lieve Lotgenote,
Wat een heftig verhaal om dit te lezen. Maar ik kan me hier helemaal in vinden. Ik heb op 2 februari 2016 op 31 jarige leeftijd te horen gekregen dat ik ook borstkanker heb. De wereld staat werkelijk zn kop!
Ik heb 12 weken chemo gehad en daarvoor nog 21 bestralingen. Je leven is een rollercoaster in die periode. Je wordt geleefd.
Morgen is het voor mij een jaar geleden dat ik het te heb gekregen. Dit zal een rare dag zijn maar ik zie de toekomst goed.
Ik wens je heel veel sterkte de komende periode en ik ga je zeker volgen.
Hoi Leonie,
Wat moet dat een rare dag voor jou zijn geweest, 2 februari! Ik kan me zomaar voorstellen dat het ook een emotionele dag was. Jeetje, gewoon alweer een jaar voorbij! De tijd gaat ook zo snel eigenlijk!!!
Voor mij precies hetzelfde. Gek idee dat ik nu toch alweer 4 maanden verder ben en dat die tijd heftig was staat als een paal boven water, maar het is ook voorbij gevlogen. Dus niet alleen ‘when you’re having fun’ gaat de tijd snel 😉 haha!
Ik hoop dat nu alles goed met je gaat en dat je stapje voor stapje je leven weer aan het oppakken bent. Ik wens je alle goeds!
Liefs Karlijn
2 februari is idd een hele rare dag voor mij geweest. Angst maar ook blijdschap. Op het moment gaat het goed. Ben nog bezig met de immuun therapie. Verder ben ik alles weer aan het oppakken. Hoe gaat het met jou?
Dag Karlijn,
moedige meid! weet dat je niet de enigste bent!
Ook ik, 31, zwanger vd tweede kreeg in december de diagnose met als behandeling, amputatie, 24wkn chemo/16bestralingen/+8mnd immuno daarna.
Je kunt het! met vallen en opstaan….
Ik vind het erg fijn dat je columns schrijft. Dan besef ik dat ik niet de enigste jonge vrouw ben!
Succes met de sneltrein!!