Mijn eerste blog voor 2020, oud en nieuw.. het was fijn met vrienden en hebben gezellig spelletjes gedaan, helaas was ik nog steeds niet helemaal fit. En ook weer wel traantjes moeten laten, het is allemaal zo dubbel en moeilijk. Hoelang zou ik nog te leven hebben? Ik hoop in 2020 op veel genietmomentjes. ‘s Nachts gaan Manon en ik nog een nieuwjaarsduik van de glijbaan doen. Dit doen we de laatste jaren altijd, hilarisch! Op 1 januari gaan we nog langs familie. Maar ik ben erg moe, dus we gaan op tijd naar huis en op tijd slapen.

Na de feestdagen heb ik weer wel een dip, het waren drukke dagen met steeds veel mensen om ons heen. Nu lig ik hier weer alleen in de bank en pakt ieder z’n eigen ritme weer op. Donderdag 2 januari moet ik weer naar de huisarts voor m’n driemaandelijkse staafje in mijn buik. Dit doet altijd zo’n pijn, maar nu doe ik ook hier verdovende crème op en heb ik gelukkig minder pijn. De huisarts vraagt nog allemaal hoe het gaat enzo. Hij zegt dat ik ernstig ziek ben en de rest gaat gewoon door, hoe dit allemaal voor mij is? Dit is inderdaad erg zwaar en ik begin te huilen. Hij heeft helemaal gelijk. Hij vraagt of ik thuis ook huil of dat ik sterk probeer te blijven? Thuis huil ik veel, ook met Stefan erbij. Bij anderen probeer ik me vaak groot te houden..

Op zaterdag 4 januari is er in Rijsbergen een meezingfestijn georganiseerd, hier gaan we met vrienden en vriendinnen heen. Vanmiddag heb ik al een nieuwjaarsreceptie gehad van onze corso buurtschap. Dus heb niet heel veel kunnen rusten. ‘s Avonds is het erg gezellig, er worden mooie nummers gezongen en we zingen lekker mee. Soms komen er ook emotionele nummers en moet ik een aantal keer huilen, gelukkig zijn mijn lieve vriendinnetjes er om me te knuffelen. En ook Stefan komt een kus geven. Het blijft zo dubbel, ik geniet van een leuke avond en kijk ook naar mijn vriendinnetjes die ook erg aan het genieten zijn. Ik kijk ze aan en denk bij mezelf: ik hoop dat we nog vele feestjes samen mogen beleven en dat ik nog lang bij jullie mag zijn. Wat als ik er straks niet meer ben? Bij een aantal nummers loop ik even naar de wc, even huilen of praten. Soms komt alles er gewoon even uit. Maar de huisarts zei ook dat dit gewoon mag en alleen maar goed is.

Neefje Timo was vrijdag 3 januari jarig en is nu zes jaar. Dinsdag 7 januari mag hij trakteren op school en wil graag dat ik mee ga, dus dat doe ik. Het is bijzonder om tante te zijn, we hebben twee lieve neefjes en twee lieve nichtjes. Wat ben ik trots op ze, maar wat had ik ze graag nichtjes of neefjes willen geven. In de klas is het druk, een paar kindjes huilen omdat ze net op school beginnen. Vaak denk ik: hoe zal ons kindje eruit hebben gezien? Zouden we jongens of meisjes hebben gehad? Dit komen we helaas nooit te weten. We hebben nog steeds 18 embryo’s in Tilburg ingevroren. Blijft zo moeilijk, bizar en heel onwerkelijk.

Woensdag 8 januari, vanavond zijn we uit eten geweest met maatje Sandy. Het is fijn en gezellig en ik krijg nog een cadeautje van haar. Het is een ketting voor liefste vriendin met een wensparel, echt superlief!

Liefs,
Nikita

Bron foto: privécollectie Nikita

< Vorige column Nikita   Volgende column Nikita >