Het gesprek bij de plastische chirurg heeft me aan het denken gezet. Er zitten voor- en nadelen aan zowel een enkelzijdige als een beiderzijdse borstamputatie en ik weeg ze allemaal tegen elkaar af. Het feit dat een directe reconstructie nu wel mogelijk is, maakt de situatie in mijn ogen ook weer heel anders. Het enige wat ik namelijk echt niet wil, is ‘plat’ wakker worden.  Aangezien er direct een reconstructie tijdens de operatie zal plaatsvinden, word ik dus ook niet ‘plat’ wakker. Ondanks dat ik er eerst niet aan moest denken om ook mijn gezonde borst te laten amputeren kies ik nu toch voor een beiderzijdse borstamputatie. Natuurlijk is dit geen makkelijke beslissing geweest, maar er zijn meerdere belangrijke redenen waarom ik deze drastische beslissing heb genomen:
1. Nog niet alle genafwijkingen zijn ontdekt in de medische wereld. Het kan zijn dat ik wel genetisch belast ben, maar dat de afwijking nog niet bekend is en daarop dan nog niet getest kan worden.
2. Vanwege het cosmetische aspect. Bij enkelzijdig is er altijd nog één borst is die met je meegroeit als je aankomt of afvalt, en op latere leeftijd gaat hangen terwijl de andere borst altijd keurig recht vooruit steekt als een kleine tennisbal. Ik kies voor symmetrie.
3. Ik hoop dat het mij innerlijke rust geeft om de andere borst preventief te laten verwijderen. Ik wil dit namelijk nooit meer meemaken en de kans daarop wil ik tot het minimum beperken.

Tijdens mijn volgende bezoek bij de plastische chirurg in Amsterdam vraag ik of het nog mogelijk is dat ik voor een beiderzijdse borstamputatie kies. Ik vraag ook meteen of er dan een cupmaatje meer terug geplaats kan worden. Ik ben niet ontevreden met mijn borstomvang, maar een maatje meer zou ik ook geen probleem vinden, integendeel zelfs. Zeker omdat mijn rondingen nu in balans zijn, maar naarmate de jaren gaan verstrijken en de kilo’s hoogstwaarschijnlijk zullen toenemen, wil ik dat mijn lichaam in balans blijft. Siliconenprotheses groeien niet met je lichaam mee en aangezien de protheses ongeveer 20 jaar blijven zitten vind ik een maatje meer wel op zijn plaats. Daarbij heb ik altijd een klein verschil in mijn borsten gehad en nu kreeg ik juist in mijn grotere borst een tumor. De plastische chirurg stemt toe, zolang het maar geen Pamela Anderson wordt.

Persoonlijk hou ik wel van een beetje zwarte humor. Daarom wil ik mijn bezoekje aan de anesthesist zeker even delen. Dit blijkt namelijk een man met zwarte humor te zijn. Tijdens het kennismakingsgesprek vertelt hij broodnuchter dat een operatie onder narcose eigenlijk een mislukte moordaanslag is en dat hij die bij mij gaat plegen. Gelukkig begrijp ik zijn humor, maar bedenk me wel dat menig ander gillend de kamer zou zijn uitgerend.

 

(Bron afbeelding)

< Vorige column Elja Volgende column Elja >