Nadat ik in het ziekenhuis verschillende keren voor verrassingen en teleurstellingen ben komen te staan, begin ik te twijfelen. Ik baal nog steeds dat een borstsparende operatie niet mogelijk is en ook thuis praten we er veel over. De mogelijke operatietechnieken die ik in geval van een amputatie graag wil, blijken niet mogelijk en voor een lopende studie met directe reconstructie word ik niet uitgeloot. Na alle opties te hebben overwogen en veel nadenken besluit ik dan ook dat ik een second opinion wil. Bij mijn volgende afspraak ga ik dit dan ook met mijn arts bespreken. Dit vind ik best spannend en moeilijk. Misschien ook omdat ik er zelf werk, maar het voelt toch een beetje alsof ik het ziekenhuis verraad, alsof ik ze niet vertrouw. Gelukkig kan ik die gedachte ook goed relativeren. Het is namelijk wel mijn leven en mijn lichaam waar ik het hopelijk nog heel wat jaren nog mee moet doen.
De eerstvolgende afspraak is bij de anesthesie. Eenmaal in de behandelkamer wordt er eerst een standaard vragenlijst behandeld. Daarna worden de vitale lichaamswaarden zoals temperatuur, bloeddruk en pols nog snel gemeten. Als we bijna klaar zijn en de anesthesist het gesprek wil gaan beëindigen, vertelt ze heel nuchter dat ik een week later voor mijn eerste operatie sta ingepland en de week daarna voor de amputatie. ’Ik dacht het even niet,’ probeer ik net zo nuchter terug te zeggen. In mijn stem is echter duidelijk te horen dat ik geïrriteerd ben. Ik wist namelijk nog van niets en aangezien ik voor een second opinion wil gaan, is het niet handig als de operatiedata al vast staan. Ze kijkt me stomverbaasd aan en adviseert me dit even met de mammaverpleegkundige te bespreken. Gelukkig heb ik daar diezelfde middag nog een afspraak mee.
Nog steeds vol ergernis kom ik die middag de behandelkamer van de mammaverpleegkundige binnen. Voordat ik ook maar een woord kan uitbrengen, begint ze alles rondom de operatie uit te leggen. Bij de eerste operatie zullen ze de poortwachterklier weg halen. Dit wordt gedaan om uitzaaiingen naar de okselklieren op te sporen. Tevens zullen ze tijdens deze operatie een koperhoudend spiraaltje ( zonder hormonen om zwangerschap de komende jaren te voorkomen) plaatsen in de baarmoederholte in verband met de hormoongevoeligheid van de tumor. Bij de tweede operatie zal de borstamputatie worden uitgevoerd. Ze legt uit dat de borst inclusief tepel wordt verwijderd en er een soort ballon onder de huid en borstspier wordt geplaatst. Deze ballon zal dan na de operatie in etappes van weken worden opgevuld met een zoutwateroplossing totdat het gewenste volume is bereikt. Vervolgens zullen de expanders (ballonen) worden vervangen door siliconenprotheses.
Ik geef aan dat ik de eerste operatie graag wil ondergaan, omdat deze hoe dan ook moet gebeuren. Maar dat ik de tweede operatie moet uitstellen, omdat ik heb besloten om voor een second opinion te gaan in het AVL. ‘Dat is prima, hoewel ik denk dat wij het mooier maken’, reageert ze geïrriteerd. Voor mij was dit de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. Ze heeft ook al een keer tegen me gelogen over een operatietechniek die in Nederland niet zou worden uitgevoerd. Ik moet dan ook moeite doen om netjes en respectvol te blijven. Ik neem me voor dat dit de laatste keer is dat ik bij deze mammaverpleegkundige een afspraak heb.