Zondag 15 maart, vandaag is er een persconferentie op tv geweest van premier Rutte over het coronavirus. Met het besluit dat horeca en cafés dicht moeten en wij zoveel mogelijk thuis moeten blijven. Wat een bizarre situatie. Een paar maanden geleden begon het in China, toen dacht ik nog dat het wel mee zou gaan vallen, maar het wordt met de dag erger. Veel zieke mensen en zelfs al veel mensen die er aan zijn overleden. Waar gaat dit naar toe? Ik vind het wel eng, zelf ben ik ook kwetsbaar en heb minder weerstand.
Maandag 16 maart, vandaag is oma jarig en ze wordt 88 jaar. Helaas mogen we er niet naar toe. Wat een mooie leeftijd. Vandaag heb ik ook het verdrietige nieuws gehad dat John van onze buurtschap ‘t Kapelleke is overleden. Onwerkelijk, niet te bevatten. Vandaag moet ik ook weer terug naar het ziekenhuis om opnieuw bloed te laten prikken en voor controles. Helaas zijn m’n leverwaardes nog steeds niet gezakt en zelfs weer wat gestegen ondanks dat ik nu gestopt ben met de medicatie. We besluiten om nog een extra week te stoppen met de medicatie, misschien heeft het wat langer tijd nodig voordat het is uitgewerkt. Ik voel me nog steeds niet fit. Geen energie, heel moe, futloos, overdag gaat het een klein beetje, maar vanaf het eind van de middag gaat m’n temperatuur omhoog, krijg ik het erg koud met rillingen en voel ik me erg beroerd.
Dinsdagavond wordt het ook weer erger en m’n temperatuur stijgt naar 38,8 graden. De regel is dat wanneer ik koorts krijg boven de 38,5 graden, ik naar de oncologie moet bellen. Dus dat doe ik. Ze gaat overleggen met de arts en belt me na een paar minuten terug met de boodschap dat we naar de spoedeisende hulp moeten komen. Ahhh, daar gaan we weer, maar goed dat ze het even gaan checken. Stefan gaat mee en daar aangekomen krijgen we beide gelijk mondkapjes op, in verband met het coronavirus nemen ze nu natuurlijk extra maatregelen. Ook alle verplegers lopen met mondkapjes, handschoenen en schorten aan. Heel begrijpelijk. Ze gaan bloed afnemen, kweken afnemen en er wordt een longfoto en hartfilmpje gemaakt. Na een aantal uren daar wachten krijgen we alle uitslagen. De bloedwaardes zijn niet veel veranderd vergeleken met gisteren. Ook de longfoto en het hartfilmpje zijn oké. Ik krijg antibiotica mee en we mogen weer naar huis. We zijn beiden erg moe, we hebben van tien uur ‘s avonds tot half vier ‘s ochtends daar gezeten. Stefan moet er over drie uurtjes alweer uit.
Vrijdag 21 maart, vandaag zou eigenlijk het feestje voor het goede doel bij het Krisje zijn, maar helaas kan dit nu ook niet doorgaan. Alles voor de gezondheid natuurlijk, maar toch wel erg jammer. Hopelijk kunnen we snel een nieuwe datum plannen, ik had er erg veel zin in. Er staat een pakketje voor de deur met een doos, ik maak hem binnen open en er komt een ballon uit met dikke knuffel! Er zit een lief kaartje bij van Daas en Robby, zo is het toch een heel klein beetje feestelijk in huis in plaats van bij het Krisje. En dan zo maar een dikke knuffel in plaats van in real life. Ik krijg meerdere kaartjes en ook nog chocolade, lief allemaal! Dankjewel! We hadden in het weekend veel spelletjesdates gepland waar ik erg veel zin in had. Helaas voel ik me nog niks beter nu met de antibiotica, dus hebben we afgezegd. Ook door de regels in verband met het coronavirus is het beter om thuis te blijven.
Liefs,
Nikita
Bron foto: privécollectie Nikita