11 oktober 2018
Ik sta mij af te drogen na het douchen en voel ineens iets bij mijn borst als ik daar met de handdoek langs ga. Ik voel nogmaals: ja, ik voel het echt. Rustig blijven Anneke, het is vast niets ergs. Ik kan mij het verhaal herinneren van een vriendin die ooit ook iets voelde en in blinde paniek op weg naar de huisarts in de bosjes en bijna tussen twee trams belandde. Dat bleek een cyste, dat zal dit ook wel zijn. Op mijn leeftijd komt borstkanker toch eigenlijk nooit voor, cystes wel.
Als ik even later in bed lig dan google ik toch even op cyste en borstkanker. Bij de symptomen van borstkanker kom ik de volgende punten tegen (voor een deel van jullie waarschijnlijk niet onbekend):
– Een deukje of kuiltje in de huid.
– Een ingetrokken tepel terwijl je dat normaal niet hebt.
– Schilferingen of roodheid van de tepel.
– Ongewone afscheiding of bloed uit je tepel.
– Pijn in je borst die langdurig aanhoudt. Het klierweefsel voelt op de plaats van de pijn ook wat anders aan dan ergens anders in je borst.
– Een rode borst die warm aanvoelt.
– De huid van je borst kan wat op een sinaasappelschil lijken.
– Een wondje op je borst dat niet wil genezen.
Dat heb ik gelukkig allemaal niet, ik voel alleen een knobbeltje wat glad is, iets van 1-1,5 centimeter groot. Als ik dit zo allemaal lees, ben ik er echt van overtuigd dat het een cyste is. Ik besluit wel dat ik de volgende ochtend een afspraak maak bij de huisarts om even mijn gevoel te laten bevestigen.
Als ik de volgende ochtend de huisarts bel, vertelt de assistente dat mijn eigen huisarts er niet is. Ze vraagt waarom ik bel en ik leg uit dat ik een knobbeltje gevoeld heb in mijn borst dat ik het even wil laten nakijken. Direct zegt ze: dit zijn de huisartsen die er vandaag zijn en deze huisarts daarvan is een vrouw. Bij wie wil je een afspraak? Ik besluit voor de vrouwelijke huisarts te gaan, ik ben pas ook al een keertje bij haar geweest voor bloeddrukcontrole en zij is best wel oké. De rest is ongetwijfeld ook goed, maar dan heb ik toch liever even een vrouw. Ik kan om half 11 terecht. Ik app even een collega dat ik wat later ben omdat ik even langs de huisarts moet en meld mij keurig op tijd in de praktijk. De huisarts vraagt of het in de familie zit. Helaas is dit wel het geval, mijn tante is er al op jonge leeftijd aan overleden en mijn oma op latere leeftijd. Als zij vervolgens mijn borst voelt, voelt ze hetzelfde knobbeltje wat ik zelf ook al voelde. Voor 99% denkt ze dat het een cyste is, wat ik zelf ook al dacht. Maar omdat het de eerste keer is dat ik dit nu voel en het ook in de familie voorkomt, wil ze voor de netheid toch wel even een echo laten maken. Dat lijkt mij helemaal prima, better safe than sorry. Ze schrijft de verwijzing voor het ziekenhuis en zegt dat ik zelf even moet bellen voor een afspraak. Ik moet er rekening mee houden dat het misschien nog wel een paar weken duurt, want er zit totaal geen spoed achter. Als ik bel blijk ik dinsdag al terecht te kunnen, is dat even een mazzeltje. Ik app m’n moeder dat ik bij de huisarts geweest ben en dat zij ook aan een cyste denkt, maar ter bevestiging even een echo wil laten maken. Mijn moeder appt terug met de vraag of ze mee moet? Ik antwoord dat het echt niet nodig is, want het is even cyste bevestigen, klaar, en weer door. Toch?
Bron foto: privécollectie Anneke